අතීතයෙන් වියුක්තව
අතීතයේ මිනිසුන් වින්ද, අදටත් විඳින
සියුම් භාවයන්ගෙන් වියුක්තව
මිනිසුන්ට දැනෙන නිර්මාණයක් බිහි කරන්න
අතීතයේ මිනිසුන් වින්ද, අදටත් විඳින
සියුම් භාවයන්ගෙන් වියුක්තව
මිනිසුන්ට දැනෙන නිර්මාණයක් බිහි කරන්න
කාටවත් බැහැ.
එකේ ඉඳල දහයට ගනින්න බැරි කෙනෙක්
එකොළහ කියල හඳුන්වන දේ
හිස් වචනයක් විතරයි.
සිංහබාහු සාර්ථක වුණේ
එතෙක් සිංහල ජනජීවිතයේ
රිද්මයට සංගත වෙලා තිබුණ
නූර්ති හා නාඩගම් ලක්ෂණ මත පදනම් වීමත්
සනාතනික පිය පුතු ගැටුම
ඉතාම නාට්‍යමය ආකාරයෙන්,
කාගේත් දොස් දකිමින්
කිසිවෙකුටත් දොස් නොපවරා,
ඉතා සංවේදීව සහ හෘදයාංගමව
නිර්මාණය කල නිසයි.
එහි හැම දෙබසක්ම
හැම සිද්ධියක්ම
එකම අරමුණකින්
එකට බැඳුන
ගංගාවක රැලි වගේ
එකම ජාලයකට සම්බන්ධ
රිද්මයානුකූල තරංග මාලාවක්.
අද නාට්‍යකරුවන්
ඒ රිද්මය හදාරලා
ඒ අවබෝධයෙන් යුතුව නිර්මාණ
කළ යුතුයි කියා මම හිතනවා.
ඒ රිද්මය නොදැනෙන හිතකට
ඒ රිද්මය දැනෙන හිතක් සමග
සම්බන්ධ වෙන්න බැහැ.
අද තියන නිර්මාණ බලන්න
හිතෙන්නෙ නැත්තෙ
ඒ නිර්මාණකරුවන් බොහෝ දෙනෙක්
ප්‍රවීණයන් හෙළා දැකලා
තමන්ගෙ තැන නිර්මාණය කරගන්න
නිතර දරන උත්සාහය නිසායි.
එයින්ම ඔවුන්ගේ චරිතයේ ඇති නොගැඹුරු බව හා
දැනුමට ඇති ද්වේෂය පිළිබිඹු වෙනවා.
දැනුමට ද්වේෂ කරන
නොගැඹුරු චරිතයක් ඇත්තෙකුට
හදවතට දැනෙන නිර්මාණයක්
කළ නොහැකි බව සාමාන්‍ය දැනීමක්.
ජනතාව කියන්නෙ
අතීතයත් සමග බැඳුන ප්‍රවාහයක්.
කලාව කියන්නෙ ඒ ප්‍රවාහයේ දිශානතිය ගැන
අපට පැහැදිලි ඉඟියක් දෙන
හොඳම නිර්ණායකයයි.
කාලාන්තරයක් පවතින කලා කෘතියක
ජනතා ප්‍රවාහයේ රිද්මය හා සංගත වීමක්
අනිවාර්යයෙන්ම තියනවා.
සරච්චන්ද්‍ර, සේකර වැන්නන්
නිරායාසයෙන් ඒ රිද්මයට සංගත වුණ
හෘදයාංගම කලාකරුවන්.
ඔවුන් අතීතයෙන් ඉගෙන නොගත්තානම්
ඔවුන්ටත් වෙන්නෙ අතීතයට ද්වේශ කරමින්
අතීතය හෙළා දකිමින් ඉන්නයි.
ද්වේශය කටකලියාවක් නැති අශ්වයෙක් වගේ.
වල් අශ්වයෙක් පිට නැගලා
නිශ්චිත අරමුණක් කරා යන්න බැහැ.
නිර්මාණකරුවාගේ චරිතයේ
නොමේරූබව, පදම් වීමෙ ඌණතාවය
අල්පශෘතභාවය හැරුණාම
නිර්මාණයක් අසාර්ථක වෙන්න
ප්‍රධානම හේතු තුනක් බලපානවා.
කෑදරකම,
ගරු නම්බු අපේක්ශාව සහ
සිතින් අල්ලාගෙන සිටින දෘශ්ඨීන්.
කලින් කියූ චරිතයේ දුර්වල කම්
කියවීමෙන්, ඉගෙනීමෙන්, අභ්‍යාසයෙන්..
ප්‍රවීණයන් ඇසුරෙන් මඟහරවා ගත හැකියි.
දෙවනුව කී මානසික දුර්වලතාවයන්
මගහරවා ගන්න තියන එකම පිහිට
බුදුන් වහන්සේ උගන්වන
විදසුන පමණයි.
සේකර, සරච්චන්ද්‍ර වැන්නන්ට
ඔවුන් විසූ අදට සාපේක්ශව
බෙහෙවින්ම නිර්මලවූ පරිසරය නිසා
ඒ දුර්වලකම් වලින් තොරව
මග සකසා ගන්න හැකියාව ලැබුණා.
අද තියන දූෂිත සමාජය තුල
විදසුනෙන් තොරව
හිත රැක ගන්න
එකොළහ කියල හඳුන්වන දේ
හිස් වචනයක් විතරයි.
සිංහබාහු සාර්ථක වුණේ
එතෙක් සිංහල ජනජීවිතයේ
රිද්මයට සංගත වෙලා තිබුණ
නූර්ති හා නාඩගම් ලක්ෂණ මත පදනම් වීමත්
සනාතනික පිය පුතු ගැටුම
ඉතාම නාට්‍යමය ආකාරයෙන්,
කාගේත් දොස් දකිමින්
කිසිවෙකුටත් දොස් නොපවරා,
ඉතා සංවේදීව සහ හෘදයාංගමව
නිර්මාණය කල නිසයි.
එහි හැම දෙබසක්ම
හැම සිද්ධියක්ම
එකම අරමුණකින්
එකට බැඳුන
ගංගාවක රැලි වගේ
එකම ජාලයකට සම්බන්ධ
රිද්මයානුකූල තරංග මාලාවක්.
අද නාට්‍යකරුවන්
ඒ රිද්මය හදාරලා
ඒ අවබෝධයෙන් යුතුව නිර්මාණ
කළ යුතුයි කියා මම හිතනවා.
ඒ රිද්මය නොදැනෙන හිතකට
ඒ රිද්මය දැනෙන හිතක් සමග
සම්බන්ධ වෙන්න බැහැ.
අද තියන නිර්මාණ බලන්න
හිතෙන්නෙ නැත්තෙ
ඒ නිර්මාණකරුවන් බොහෝ දෙනෙක්
ප්‍රවීණයන් හෙළා දැකලා
තමන්ගෙ තැන නිර්මාණය කරගන්න
නිතර දරන උත්සාහය නිසායි.
එයින්ම ඔවුන්ගේ චරිතයේ ඇති නොගැඹුරු බව හා
දැනුමට ඇති ද්වේෂය පිළිබිඹු වෙනවා.
දැනුමට ද්වේෂ කරන
නොගැඹුරු චරිතයක් ඇත්තෙකුට
හදවතට දැනෙන නිර්මාණයක්
කළ නොහැකි බව සාමාන්‍ය දැනීමක්.
ජනතාව කියන්නෙ
අතීතයත් සමග බැඳුන ප්‍රවාහයක්.
කලාව කියන්නෙ ඒ ප්‍රවාහයේ දිශානතිය ගැන
අපට පැහැදිලි ඉඟියක් දෙන
හොඳම නිර්ණායකයයි.
කාලාන්තරයක් පවතින කලා කෘතියක
ජනතා ප්‍රවාහයේ රිද්මය හා සංගත වීමක්
අනිවාර්යයෙන්ම තියනවා.
සරච්චන්ද්‍ර, සේකර වැන්නන්
නිරායාසයෙන් ඒ රිද්මයට සංගත වුණ
හෘදයාංගම කලාකරුවන්.
ඔවුන් අතීතයෙන් ඉගෙන නොගත්තානම්
ඔවුන්ටත් වෙන්නෙ අතීතයට ද්වේශ කරමින්
අතීතය හෙළා දකිමින් ඉන්නයි.
ද්වේශය කටකලියාවක් නැති අශ්වයෙක් වගේ.
වල් අශ්වයෙක් පිට නැගලා
නිශ්චිත අරමුණක් කරා යන්න බැහැ.
නිර්මාණකරුවාගේ චරිතයේ
නොමේරූබව, පදම් වීමෙ ඌණතාවය
අල්පශෘතභාවය හැරුණාම
නිර්මාණයක් අසාර්ථක වෙන්න
ප්‍රධානම හේතු තුනක් බලපානවා.
කෑදරකම,
ගරු නම්බු අපේක්ශාව සහ
සිතින් අල්ලාගෙන සිටින දෘශ්ඨීන්.
කලින් කියූ චරිතයේ දුර්වල කම්
කියවීමෙන්, ඉගෙනීමෙන්, අභ්‍යාසයෙන්..
ප්‍රවීණයන් ඇසුරෙන් මඟහරවා ගත හැකියි.
දෙවනුව කී මානසික දුර්වලතාවයන්
මගහරවා ගන්න තියන එකම පිහිට
බුදුන් වහන්සේ උගන්වන
විදසුන පමණයි.
සේකර, සරච්චන්ද්‍ර වැන්නන්ට
ඔවුන් විසූ අදට සාපේක්ශව
බෙහෙවින්ම නිර්මලවූ පරිසරය නිසා
ඒ දුර්වලකම් වලින් තොරව
මග සකසා ගන්න හැකියාව ලැබුණා.
අද තියන දූෂිත සමාජය තුල
විදසුනෙන් තොරව
හිත රැක ගන්න
වෙනත් ක්‍රමයක් නැහැ.
No comments:
Post a Comment