Facebook සටහන්

සැබෑ කලාකරුවෙකු
ඔහු තුළ ඇති සිහියත් උපේක්ෂාවත් නිසා
රාගයෙන් හා ද්වේශයෙන් මුළා නොවෙයි.
ඔහු රාගය හා ද්වේශය දකියි.
ඔහු අත්දැකීමක් සියුම්ව විඳියි.

ඔහු නිවන් මගෙන් පිට පනින්නේ
තමා දකින සත්‍යය
මිනිසාට පසක් කරන්නට
මායාවෙහි දවටන බැවිනි.

ඔහු නදිය ස්පර්ශ කරන නමුදු
නදිය තරණය නොකරයි... -

-------------------------------------------- සත්‍යය නම්
බුදුන් වහන්සේ දුටු ලෙසම
දුක තමයි.

කලාකරුවෙක්
දුක සුන්දර දෙයක් ලෙස විඳින නිසා
සත්‍යය ඇසුරු කළත්
ඔහු සත්‍යය සත්‍ය ලෙසම
ග්‍රහණය කරගන්නේ නැහැ.

එහෙත් ඔහු නිසා
තවත් බොහෝ දෙනෙක්
ආවේගයක් පහළ වුණාම
ඉන් වියරු නොවැටී
ගොරෝසු විදියට ප්‍රතික්‍රියා නොකර
සියුම් විදියට
හිත නිවා ගන්නවා.

ප්‍රේමයෙන් පැරදුන පෙම්වතෙක්
විරහ ගීයක් රස විඳිමින්
කඳුලක් හෙලුවොත්
ඒ ප්‍රේමය
වෛරයක් වෙන්නෙ නැහැ.

ඒ අතරෙම
ඔහුට සත්‍යය දකින්න තියන
අවස්ථාවත් මග හැරෙනවා.
--------------------------------------------

සැබෑ කලාකෘතියක් ඉදිරියෙත්
රස විඳින්නාගෙ සීමාව
පුලුල් නොවෙනවා නම්
කලාකරුවාගෙ වරදක් නෙවෙයි..ඒ.

හිරු පිපුණත් පුරුදු සේ
නොපිපෙනවනම් මල්
හිරු නොවෙයි
වැරදි කරු.

--------------------------------------------

තාත්තා කෙනෙකුට
පුතෙක් වෙනවාට වඩා
මිනිසෙකුට මිනිසෙක් වීම උතුම්.
Read the story

-------------------------------------------- -------------------------------------------- 

Facebook සමූහය වසා දැමීමට තීරණය කළ
ඇඩ්මින් හිතවතෙකුට...
---------------------------------------------

සෙක්කුවක් හදන්නෙ තෙල් හිඳින්න වුණාට
කොල්ලො රොක් වෙන්නෙ
විනෝදෙට සෙක්කුව පදින්නයි.

අදින එකා හරකෙක් නම්
පදින එවුන්ගේ අඬහැරේට
තෙල් නැතත්
සෙක්කුව අදින්න පුලුවන්.

කොප්පරා දන්නෙත් නැති
තෙල් දන්නෙත් නැති
කොල්ලො ටිකක් සෙක්කුව පැද්දට
හිඳෙන තෙලක් නැහැ.

ඉඳල හිටල
තෙල් ටිකක් හිඳගන්න කියල
කොප්පරා ටිකක් හොයාගෙන එන
සිහි නුවණ තියන කෙනෙකුට
තෙල් ටිකක් හිඳල දීල
සැනසිල්ලෙන් ඉන්න.....

සෙක්කුව ඔහෙ තියෙන්න අරින්න.

===============================================================

 කුඩා කල්ලි රැසක් එක්ව
ප්‍රබල කල්ලියක් වටා සුහදව රැස්වෙලා
ශීලාචාර අන්දමට කා කොටා ගැනීම
එජා සංවිධානය, පාර්ලිමේන්තුව මෙන්ම
ආගමික සංවිධාන ජාලවලත්
දකින්නට පුලුවන්.

අතුරු කල්ලි එකට රැස්වෙන
මේ අපූරු ප්‍රවණතාවය
පාර්ලිමේන්තුව තුළ හැරුණාම
ඉතාම සාර්ථකව දකින්නට පුලුවන් වෙන
එක් ප්‍රබල තැනක් ලෙස
මත්පැන්හලක් හඳුන්වන්නට පුලුවන්.

මත්පැන් ශාලාවක
එක මේසයක සිදුවෙන දේ
අනික් මේසවලට අදාළ නැහැ.
ඔවුන් කතා කරන්නෙ
කල්ලිය පවත්වාගෙන යන්නයි.
කතාකරනදේට අරමුණක් හෝ
තේරුමක් තිබිය යුතු නැහැ.
මත්පැන් බොන අය නිතර ගැටුණත්
තමන් කරන්නෙ මොනවාද කියල
කවුරුවත් හරියට නොදන්න තැනක
ගැටුමක් වුණත් දුර දිග යන්නෙ නැහැ.

එවැනිම මානසිකත්වයකින්
කල්ලි රැසක් එකට රැස්වෙන
එකට රැස්වී තමා අමතක කරගන්නා
අති සාර්ථකම සමාජ ශාලාව බවට
ෆේස්බුක් සමාජ ජාලය පත් වෙලා තියනවා.

සමාන සිතුම් පැතුම් ඇති සාමාජික පිරිසක්
ප්‍රබල ඇඩ්මින් කෙනෙකුට ආකර්ෂණය වුණ
ඇඩ්මින්වරු පිරිසක් පවත්වාගෙන යන
ෆේස්බුක් සමූහවලත් සිදුවෙන්නෙ
කොප්පරා කියා හිතන යමක් යොදාගෙන
හිඳෙන තෙලක් නැතත්
සෙක්කුව හැඟීමෙන් පැදීමයි.

කිසියම් අරමුණක් හෝ කාර්යයක් මුල් කරගෙන
සිය කල්ලි ගැසීමේ අවශ්‍යතාවය
මුදුන් පමුණුවා ගන්නා
ෆේස්බුක් සමාජශීලීන්ට තියන තරම්
කල්ලි ගැසීමේ පහසුකම්
වෙනත් කිසිම සමාජ ශාලාවක
දකින්නට නැහැ.

==========================================

විසංස්කෘතික ජීවිතයකට
මිනිසුන් ඇලුම් කරන්නෙ
බේබද්දන්, මැරයන් මෙන්
අත්තනෝමතිකව
හැසිරෙන්න පුලුවන් නිසයි.

බහුතරය අදාන්ත වුණාම
දුර්වල වුණාම, පිරිහුණාම
සංස්කෘතිය පිරිහෙනවා.

==========================================
ජාතියක් විදියට පෙළෙන
අසාධ්‍ය රෝග වලට
පුද්ගලයන් විදියට විසඳුම් දෙන්න බැහැ.
පුද්ගලික මට්ටමෙන්
ඒ නිහීන රෝග වලට
රැල්ලට ගොදුරු වීමෙන්
අපිව මුදාගන්න
අපේ විරෝධාකල්ප ඇති.

ඉන් එහාට දෙයක් කරන්න ගිහින්
සෙක්කුව පදින අසරන ජනතාවට
අපිත් එකතුවුණා කියලා
වෙන හොඳක් වෙන්නෙ නැහැ.

විඳින දුක ශක්තියක් කරගෙන
ඔවුන් නොසැලී ගතකරන ජීවිතයට
ගරු කිරීම හැර
වෙන කළහැකි දෙයක් නැහැ.කුමාර..

කතා කිරීමට වඩා
ඒ හැඟීම පද වැලකට නැගුවොත්
එයින් වැඩි ප්‍රයෝජනයක් වෙයි.


මේ ගීතය රස විදිමින් රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ ඉස්මතු කළ කරුණක් මතක් වුණා. ඔහු කියන්නේ 'වරක් දැක හිත නිවා ගන්නට දුවේ ඩිංගක් හිනැහියන්' කී පලියට සරෝජලාට හිනැහිය නොහැකි බවයි.-Kumara Liyanage

-------------------------------------------------------
බුදුන් වහන්සේ වරක් කිව්වා,
කිඹුල්වතින් එන සුළඟත් සැපයි කියලා.
ඒක ස්වාභාවික හැඟීමක්..
අම්මා තාත්තා මෙන් සම්බන්ධයි.
අම්මා තාත්තා වුණත්
බලය ලබන්නට පාවා දෙන
දේශපාලනඥයන්ගෙ දූෂිත වදන් වලින්
අපේ හිත කිළුටු කරගත යුතු නැහැ.

අපේ හිතේ අ
පි ගැන තියන ලොකු කම
එවැනිම හැඟීමකින් ඉන්න
තවත් කෙනෙකුට දනවන්න ගියාම
ප්‍රශ්න එනවා.

මම මට ලොකුයි..
මගේ ගම, රට, ජාතිය මට ලොකුයි.
ඔබේ ගම, රට, ජාතිය ඔබට ලොකුයි.
සමහර දේවලින් අපි පෑහෙන නිසා
නොපෑහෙන එවුන්ට අපිව දනවන්න
අපි කල්ලි ගැසිය යුතු නැහැ.

සරෝජා විඳිදිත්
රත්නශ්‍රීට ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙ...
කුමාරට ප්‍රශ්නයක් වෙලා තියෙන්නෙ,

පාක්ෂිකව සිතීමයි.

කිසිවෙකු තමන් ලොකු කරගෙන
හෙළා දකින පිරිසක්
තමන්ගේ කර ගැනීමත්
තමන් ඒ හෙළා දකින පිරිසෙන්
කෙනෙක් වීම වගෙයි.

තමන් ලොකු කරගන්නා තැනත්තාත්
ඊට විරුද්ධව නැගී සිටින්නාත්
පෙළන්නේ එකම ආවේගයක්.

දෙගොල්ලම අවි දරන්නෙ
තමන් වෙනුවෙන්.

මහින්ද සරෝජා ලියල තියෙන්නෙ
එවැනි දර්ශනයකින් නෙමෙයි.
ඔහු පාක්ෂික නැහැ.
ඒ ගුරුවරියත් දැරියත් අතර
සිංහල දෙමළ ප්‍රශ්නයක් නැහැ.

ඒක ලෝකෙ ඕනම කෙනෙකුට පොදුයි.
ඒක කුඩා දරුවෙකුගෙ සහ
ඇගේ ගුරුවරිය අතර කතාවක්.
ඔවුන් දිහා ජාතිවාදීව බැලුවොත්
"ඔය කොටි පැටියට කිරි පොවන්නෙ නැතුව
යන තැනකට තොලොංචි වෙයන් ගෑණියේ,
මැරුම් නොකා"
කියල කියන්න පුලුවන්.

ජාතිවාදයට විරුද්ධව බලනවානම්
රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ කීවාක් මෙන්
'වරක් දැක හිත නිවා ගන්නට දුවේ ඩිංගක් හිනැහියන්'
කී පලියට සරෝජලාට හිනැහෙන්න බෑ කියන්න පුලුවන්.

සත්‍යය සරෝජා පමණක් නොවෙයි.
සරෝජා කියන්නෙ මහා සිතුවමක
එක පුංචි තිතක් විතරයි.

රත්න ශ්‍රී දක්ෂයි කියල
මම පිළිගත්තට
ප්‍රෙමකීර්තිට වගේ
ළයාන්විත බැඳීමක්
නොසැලෙන ගෞරවයක් දැනෙන්නෙ නැහැ..
ලංකාවේ පහළවූ ලේඛකයන් අතර
ළයාන්විත බවින් ඉහළම ලේඛකයා
ප්‍රේමකීර්තියි.
මා ඔහු ගැන පුන පුනා කියන්නේ
සරෝජා ගීතය
ඔහුගේ ගීතත් අභිබවා යන නිසයි.
මහිනද ප්‍රේම් අහලකින්වත් තියන්න බැහැ.
ඒත් මේ ගීතය
ඔහුටත් අභියෝගයක්.

රත්න ශ්‍රී සහ සුනිල් ආරියරත්නයන්
ජීවිත කාලය පුරා ලියන්නට
උත්සාහ කරන වර්ගයේ ගීතයක්
ඉතා පුලුල්ව සහ ගැඹුරින් දැකලා
ඉතාම සරලව
ප්‍රේමකීර්ති මෙන් නිරායාසයෙන්
ලියල තියනවා.

සරෝජා අහද්දි මට දැනෙන හැඟීම
සදාතනිකයි. අකාලිකයි.

මට දැනෙන හැඟීම කරුණාවයි.
ඒ ගුරුවරියත් දැරියත් දෙදෙනාටම
ඒ කරුණාව හිමියි.

රත්න ශ්‍රී හෝ
ඔබ කතා කරන කෝණය කාලීනයි.
ඔබේ තියෙන්නෙ ද්වේශයක්.
ද්වේශය තාවකාලිකයි.

ද්වේශය ජාතියකට අයිති නැහැ.
දුක ජාතියකට අයිති නැහැ.
භය ජාතියකට අයිති නැහැ.
ඒ අතින් සිංහල දෙමළ දෙගොල්ලම
එක පංතියේ.

සත්‍යය පාක්ෂික නැහැ.
සරෝජා ගීතය පාක්ෂික නැහැ.
රත්න ශ්‍රී දකින අඩුව ඒකයි

===============================================

මිනිස්සු හැමෝම එකයි..

හොඳ මිනිස්සු නැහැ..

හොඳ මිනිස්සු කියන්නෙ
නරක පාලනය කරගත්ත මිනිස්සු..
http://sansaranee.blogspot.com/2012/12/blog-post_1370.htm

===================================================

මිනිසෙකුට මිනිසෙක් වීම උතුම්.

තාත්තා කෙනෙකුට පුතෙක් වෙනවාට වඩා
මිනිසෙකුට මිනිසෙක් වීම උතුම්.
------------------------------------------------------------------

මානව ගුණයෙන් යුතු සැබෑ කතාවක්

මහාචාර්ය සුනන්ද මහේන්ද්‍ර

කතාව පටන් ගැනුණේ බ්රූක්ලින් නගරාන්තරයේ වීදි කොනකයි.

වැඩිමහල් මිනිසෙක්, පාරේ පැත්තක සිට අනිත් පැත්තට යද්දී ඇද වැටුණා. ගිලන් රථයක් ඉක්මනින් ගෙන්වා කින්ග්ස් කවුන්ට් රෝහලට ඇතුළු කරනු ලැබුවා. එහිදී කෙමෙන් සිහිය ලද ඔහු විටින් විට තම පුතා අමතා තිබෙනවා.

රෝහලේ හදිසි වාට්ටුවේ වැඩ කටයුතුවල නියැළී සිටි එක්තරා හෙදියකට ඔහුගේ පොඩිවුණු බොහෝ වරක් කියවන ලද ලියුමක් කියවන්නට ලැබුණා. ඒ අනුව මේ කියන පුතා උතුරු කැරොලිනාහි නාවික භටයකු (Marine) බව දැනගත්තා.

දැනගන්නට ලැබුණු හැටියට නම් ඔහුට වෙනත් නෑදෑ කෙනකු හිටිය වගක් පෙනුණෙ නෑ.

රෝහලේ සිටි කෙනෙක් බ්රූක්ලින්හි රතුකුරුස කන්තෝරුවට කතා කෙරුවා. කතා කරලා මේ ලියුමෙන් හැඟවුම් කරන උතුරු කැරොලිනාහි මැරියන් (නාවුක) සේනාංක කඳවුරට දන්වනු ලැබුවා. මෙහෙම කරන්නට සිදුවුණේ වැඩි කාලයක් ඉතිරි ව නොතිබූ නිසා. ලෙඩා මියැදෙමින් සිටියා. පණිවුඩය අසන රතුකුරුස නිලධාරියා සහ තවත් නිලධාරියෙක් නියමිත තැනට ජීප් රියක නැඟී ගමන් ගනු ලැබුවා. ඔවුනට මේ කියන තරුණ පුත්‍රයා යැයි සිතිය හැකි පුද්ගලයා ඔබ මොබ සක්මන් කරමින් සිටිනු දැකගත හැකිවුණා. ඔහු කැඳවා වහා නියමිත වෙලාවට ගුවන් තොටුපළට ඇරලනු ලැබුවා. ඒ අනුව ඔහුට තමන්ගේ මියැදෙමින් සිටින පියා දැක බලාගන්නට පුළුවන් වේයයි නිගමනය කෙරුණා.

තරුණ නාවුක භටයා කින්ග්ස් කවුන්ට් රෝහලේ ඇතුල් වන දිනට ළඟා වෙන විට හැන්දෑව යම්තමින් පසුවී තිබුණා. වෙහෙස කර බැල්මකින් යුතු සෙබළා කැටුව එක්තරා හෙදියක් අර මියැදෙමින් හුන් පුද්ගලයාගේ ඇඳ අසලට ගමන් ගත්තා.

”මෙන්න ඔබේ පුතා ඇවිත්” ඇය මහල්ලාට පැවසුවා. ඇයට ඒ වදන් කීප වරක් ම කීමට සිදුවීමෙන් පසු ව ය මහල්ලා යම්තමින් දෑස් හැර බැලුවේ. හෘදය පීඩනයෙන් ඇතිවුණු වේදනාව හා කම්පනය හේතුවෙන් මහල්ලාට හමුදා ඇඳුමින් සැරසී සිටි තරුණයා පෙනුණේ යම්තම් අඩවන් එළියේ ය. ඔහු සිටගෙන සිටියේ ඔක්සිජන් ඒකකයෙන් පිටත. ඔහු තම අත දික්කළා. නාවුක භටයා තමන්ගේ අත මහල්ලාගේ හිරිවැටී තිබූ බෙහෙවින් ඔත්පළ වියළි අතින් අල්ලා ගත්තා. එසේ කොට මිරිකා තම ආදරයේ හා දිරි ගැන්වීම පෙන්නුම් කළා. හෙදිය පුටුවක් ගෙන ආවා. නාවුක භටයාට ඔහු අසල හිඳ ගැනීමට පුළුවන් වුණා.

රෝහල්වල ගෙවෙන රෑ කල දිගුයි. එහෙත් නාවුක භටයා අයහපත් ලෙස එළිය කරන ලද වාට්ටුවේ මුළු රැයක් පහන් කෙරුවා. ඔහු මහල්ලාගේ අතින් අල්ලාගෙන බලාපොරොත්තු හා ශක්තිය ලැබෙන පරිදි වදන් කියමින් කල් ගත කළා. එතැනට පැමිණෙන හෙදිය ඔහු අමතා කියා සිටියේ විටින් විට එතැනින් බැහැර ගොස් විවේක ගෙන පැමිණෙන ලෙසයි. ඔහු එය පිළිගත්තේ නැහැ.

හෙදිය එතැනට එන හැම අවස්ථාවකදීම නාවුක භටයා එතැනම රැඳී සිටිනු දැක ගත හැකිවූවා. ඇය ගැන තැකීමක් නොකරමින් ද, එක ම ඔක්සිජන් සිලින්ඩරය ශබ්ද ආදිය – හා රෑ වැඩකරන අයගෙන් නැඟෙන හිනා, ලෙඩුන්ගේ විවිධාකාර කෙඳිරීම්, ගෙරවීම් ආදිය ගැන ගණන් නොගෙන ඇඳ අසලට ම වී සිටියා.

ඇය පැමිණි විට ඔහු මුදු වදන්වලින් යමක් පවසනු ඇසුණා. මියැදෙමින් හුන් මිනිසා කිසිවක් කියනු ඇසුණේ නෑ. ඔහු සිටියේ තම පුතුගේ අත තරයේ අල්ලා ගනිමින්.

අරුණු නැඟෙන්නට ආසන්න ව තිබියදී ගිලනා මිය ගියා. නාවුක භටයා තමන් අල්ලා සිටි මහල්ලාගේ පණ නැති අත ඇදමත රැඳෙව්වා. එසේ කොට සිදුවූ දේ කීමට හෙදිය මුණ ගැසීමට ගියා.

ඇය තමන්ට කළ හැකි දේ ඉටු කරමින් සිටියදී ඔහු දුම්වැටියක් දල්වා ගත්තා. එය තමන් රෝහලට පැමිණි පසු දල්වාගත් පළමු සිගරැට්ටුවයි.

ඇත්තට ම, ඔහු හෙදියන්ගේ කාර්යාලයට ගමන් කළා. ඇය කාරුණික වදනින් ඔහු ඇමතුමා. තම ශෝකය ද ප්‍රකාශ කළා. එහෙත් නාවුක භටයා ඇයට බාධා කොට මෙසේ ඇසුවා.

”කවුද ඒ මනුස්සයා?”

”ඒ ඔබේ තාත්තා” ඇය කැලඹිලි ලෙස ප්‍රතිචාර දැක්වූවා.

”නෑ, ඒ මගේ තාත්තා නොවේ, මීට ඉස්සෙල්ලා ජීවිතේ කවදාවත් මම ඒ මනුස්සයා දැකලා නෑ.”

”එහෙමනන් මම ඔබ කැටුව ඒ මනුස්සයා ළඟට යන කොට මොකුත් ම නොකිව්වේ ඇයි?” හෙදිය ඇසුවා.

”මට මුලින්ම දැනුණා මොකක්දෝ වැරැද්දක් වෙලා තියෙන වග. ඒත් එක්ක ම මට හැඟුණා ඒ මනුස්සයාට අවශ්‍යයයි තමන්ගේ පුතාව ළංකරගන්න. ඒ වෙලාවේ ඒ මනුස්සයාගේ පුතා ළඟපහළක සිටියෙත් නෑ.

ඒ මනුස්සයා හුඟාක් අසනීප බව දැනගත්තු වේලාවේ මට හිතුණා, මම එයාගේ පුතා ද නැද්ද කියන එක නොවේ උවමනා. මාවයි උවමනා කරන්නේ කියලා. ඒ ගමන මම නතර වුණා.”

එසේ කීමෙන් පසුව නාවුක භටයා රෝහලෙන් බැහැරට ගමන් කළා දවස් දෙකකට පසුව ‘රුටින් මැසේජ’ නමින් හඳුන්වන නිල හසුනක් උතුරු කැරොලිනාහි නාවුක හමුදාවෙන් ලැබුණා. ඒ අනුව බ්රූක්ලින් රතුකුරුස සමාජය දන්වා සිටියේ නියම පුත්‍රයා තම පියාණන්ගේ අවමංගල්‍යයට එන බව ය. දැනගැනීමට ලැබුණේ එක ම නමක් ඇති නාවුක සෙබළුන් දෙදෙනකු හා එක ම හමුදාංක ඇති සෙබළුන් දෙදෙනකු ඒ කඳවුරේ සිටින බවයි. සේවා ලැයිස්තු කාර්යාලයේ කිසිවෙක් විසින් එළියට ඇද ඇත්තේ වැරදි ලේඛනයකි.

එහෙත් වැරදි ලෙස පැමිණි නාවුක සෙබලා නියම වෙලාවට නියම ලෙස නියම පුතා ලෙස පෙනී සිටියා. ඔහු ඔප්පු කළා අද්විතීය මානවීය ගුණයක් ලෙස තම මානව කලාව ඉටු කළ යුතුය යන කාරණය.

(Reader’s Digest සඟරාවේ (ඔක්. 1965) පළ වූ Night Watch ඇසුරිනි)
silumina. 2011 04 24