ගැහැණිය කටට රසැති ආහාරයක් .....

ගැහැණිය කටට රසැති ආහාරයක් මිස
අන් කිසිවක් නොවෙයි.
.
ස්ත්‍රීන්ට දෙන අධ්‍යාපනය
හැමවිටම රැඳී පවතින්නේ
පිරිමි ඔවුන් ගැන ඇති
ආකල්ප මතයි.

පිරිමි ගැහැනුන් දෙස බලන හැටි

අපි කවුරුත් හොඳට දන්නවා.
අපි කාව්‍ය, චිත්‍ර ශිල්පය,
ප්‍රතිමා ශිල්පය ගෙන බලමු.
ප්‍රේම කාව‍ය වල සිට
වීනස් දෙවඟනගේ නග්න ප්‍රතිමාව දක්වා
බලන ලද්දේ
විනෝදාස්වාදය ලැබ ගත හැකි මාර්ගයක් ලෙසයි.
රජමාලිගයේ බාල් නැටුම්වලට සහභාගි වන
කුල කතුන්ගේ සිට
මහමග සරන වෙසඟනන් දක්වා
ගැහැනුන් ඉන්නේ
පිරිමින්ගේ විනෝදාස්වාදය පිණිසයි.

ගැහැණිය කටට රසැති ආහාරයක් මිස
අන් කිසිවක් නොවෙයි.

අද මිනිස්සු ගැහැණියට ප්‍රසිද්ධියේ ගරු කරනවා.
සමහරු නැගිටලා හිඳ සිටි අසුන පිළිගන්වනවා.
බිම වැටුණු ලේන්සුව ඇහිඳලා දෙනවා..
පාලන කටයුතු වලදී උසස් තනතුරු දරන්න
ඇයට තිබෙන අයිතිය පිළිගන්නවා.
එහෙත් ඇය ගැන දක්වන ආකල්පයෙහි
වෙනසක් වෙලා නැහැ.
ඈ විනෝදාස්වාදය ලබා දෙන මාධ්‍යයක්.
ඇගේ ශරීරය තෘප්තිය ලබාදෙන මාධ්‍යයක්.
ඇයත් ඒ බව දන්නවා.
ඒක එක්තරා විදියක වහල් කමක්.

ස්ත්‍රිය ලවා
තමාගේ සිත පිනවාගැනීමේ අයිතිය
තමාට තියන බව කල්පනා කරන මිනිසුන් සිටින තෙක්
ස්ත්‍රියගේ වහල් කම නැති වෙන්නෙ නැහැ.
නමුත් ඔවුන් ස්ත්‍රී වර්ගයාගේ නිදහස ගැන කතා කරනවා.
මිනිසා සතු අයිතිවාසිකම් ඇයට දෙනවා.
ඒ අතර ස්ත්‍රිය
තමාගේ ගත සිත තෘප්තිමත් කිරීමට සිටින්නියක් ලෙස
දිගටම සලකනවා.
ඈ ඉතාම පහත්, හීන, අනාචාරයෙහි යෙදෙන
වහලියක ලෙස ජීවත්වන අතර
සල්ලාලයෙකු වන ඇගේ සැමියා
වහල් හිමියා ලෙස ඇයට සලකනවා...

ගැහැණියට
උසස් අධ්‍යාපනය ලබා
උසස් තනතුරු දරන්න පුලුවනි.
අධිකරණයේ විනිශ්චයකාරවරියක වෙන්න පුලුවනි.
එහෙත්
ඇය පිරිමියාගේ විනෝදය සඳහා තිබෙන
භාණ්ඩයක්ය යන මතය වෙනස් වෙලා නැහැ.
තමා ගැන මෙසේ කල්පනා කිරීමට
අප ඇයට උගන්වන තෙක්
ඈ පහත් තත්වයෙහි වෙසෙන සත්ත්වයෙකු ලෙස
දිගටම ජීවත් වෙනවා.

------ක්‍රොයිට්සර් සොනාටා -ලියෝ ටොල්ස්ටෝයි

-------------------------------------------------------
සිරිල් සී පෙරේරාගේ සිංහල පරිවර්තනය
පෙමතෝ ජායතී සෝකෝ -
-------ගොඩගේ ප්‍රකාශනයක්